صفر تا صد مهاجرت به چین در سال ۲۰۲۳ + شرایط و هزینه

اگر در فکر مهاجرت به چین هستید، اولین قدم دریافت ویزا است و دریافت ویزا نیز به علت مهاجرت شما بستگی دارد. در بحث مهاجرت و دریافت مجوز اقامت، بخصوص به کشور چین، ویزا تقریبا تعیین کننده مدت اقامت و محدوده اختیارات فرد در طول مهاجرت است. چین پس از کاهش شدت همه گیری ویروس کرونا و حذف قرنطینه متمرکز برای مسافران ورودی، از ژانویه ۲۰۲۳ تسهیل روند مهاجرت را آغاز کرد. پکن وعده داده است که به تدریج صدور ویزاهای معمولی و مجوزهای اقامت برای خارجی ها و همچنین معافیت ویزای توریستی برای مسافران کوتاه مدت را از سر خواهد گرفت. لغو مقررات قرنطینه به این معنی است که شهروندان چینی می توانند برای اولین بار از زمان بسته شدن مرزها که تقریباً سه سال پیش اتفاق افتاد، به خارج از کشور سفر کنند و شهروندان سایر کشورها نیز با سختی کمتری نسبت به سفر تجاری، تفریحی یا مهاجرت به این کشور اقدام کنند. همراه بازرگانی ایجاب باشید.

همچنان که چین به یک قدرت جهانی تبدیل شده است، سیر پذیرش مهاجر در این کشور افزایش یافته است؛ مانند جریان بزرگ مهاجران دهه ۱۹۸۰ که به شهرنشینی و رونق تولید در چین کمک کرد، افزایش مهاجرت به و از چین عمیقاً با تاریخ اصلاحات اجتماعی-اقتصادی چین در هم تنیده است. پس از اینکه رهبران چین در سال ۱۹۷۹ یکپارچگی اقتصادی جهانی را به عنوان یک هدف کلیدی شناسایی کردند، بسیاری از شهروندان این کشور در جستجوی فرصت های شخصی و اقتصادی بهتر به خارج از کشور مهاجرت کردند. با اوج گیری توسعه چین، این کشور همچنین تعداد فزاینده ای از مهاجران خارجی را جذب کرده است، به ویژه پس از الحاق این کشور به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱.

چین یک مقصد محبوب برای تجار، بازرگانان و کارگران خارجی است. فرصت های توسعه متعددی در بخش هایی مانند تولید، بازاریابی، مهندسی و غیره وجود دارد. داده های آماری مهاجرت به چین موارد زیر را نشان می دهد:

• طبق آمار Statista.com، حدود ۲۸۶ میلیون کارگر مهاجر در سال ۲۰۲۰ در چین ثبت شده اند.
• در سال ۲۰۱۹، بیش از ۲۰ درصد از کل جمعیت چین را کارگران مهاجر تشکیل می دادند.
• همچنین در همان سال، حدود ۲۷ درصد از کارگران مهاجر در چین در بخش تولید و ۱۹ درصد در بخش ساخت و ساز در چین ثبت شده اند.

مطابق آمار نظرسنجی از مهاجرانی که به کشور چین مهاجرت کرده اند، بالای نصفی از آنها رضایت بالایی دارند. شاید این میزان در مقایسه با مهاجرت به غرب کمتر باشد اما مهاجرت به چین ویژگی هایی دارد که انکار ناپذیر است. زندگی در چین به مراتب از زندگی در غرب هزینه کمتری دارد و پروسه راحت تر و با کلاس بالاتری نیز طی می کند. شاید برایتان جالب باشد بدانید که در بسیاری از سالهای دهه اخیر، چین به عنوان اصلی ترین مقصد مهاجران ایرانی بوده است؛ پس اگر به فکر مهاجرت به چین افتاده اید مسیر درستی را آغاز کرده اید.

برای مهاجرت به چین به چه ویزایی نیاز داریم؟

پیشتر در پستی جداگانه به بررسی انواع ویزا در کشور چین و راهنمای اخذ ویزای چین را بررسی و به طور مفصل به آن پرداخته ایم که پیشنهاد می کنیم مطالعه نمایید. بسته به نیاز متقاضی و مدت اقامت، ویزا انواع مختلفی دارد. برخی از انواع ویزای پر متقاضی برای این کشور عبارتند از:

• ویزای توریستی ۲ سال اعتبار دارد و اجازه ورود بدون محدودیت به چین را می دهد.
• ویزای تجاری (نوع F یا M) به شما امکان می دهد به مدت ۳ ماه در چین بمانید.
• ویزای کار در چین از طریق شرکت کارفرما اخذ می شود. پس از ۳۰ روز، متقاضیان باید اجازه اقامت موقت دریافت کنند.
• ویزای تحصیلی چین، به خصوص ویزای X1، برای دانشجویانی که قصد اقامت بیش از ۶ ماه در این کشور را دارند الزامی است. برای کمتر از این زمان، ویزای دانشجویی X2 را درخواست دهید.

بنابراین، علاقه مندان به مهاجرت به چین ابتدا باید بدانند که چه نوع ویزا مورد نیاز است. با استفاده از ویزا، شما مجوز ورود و تنفس در خاک این کشور را دریافت می کنید و پس از آن می توانید اقدام به ماندن دوره ای در این کشور و یا درخواست برای دریافت مجوز اقامت موقت یا دائم اقدام نمایید.

تفاوت اقامت موقت و دائم چین چیست؟ تاریخچه مهاجرت به چین

مجوز اقامت موقت چین باید ۳۰ روز پس از ورود به این کشور اخذ شود. قبل از این درخواست، اتباع خارجی باید ظرف ۲۴ ساعت پس از ورود به نزدیکترین ایستگاه پلیس در چین مراجعه و ورود خود را اعلام کنند. مجوز اقامت موقت چین به مدت ۵ سال قابل تمدید است و علاقه مندان می توانند پس از آن برای شهروندی چین اقدام کنند. بازه زمانی مجوزهای اقامت موقت در چین بین ۶ تا ۱۰ هفته است و در تمام این مدت، به متقاضیان توصیه می شود که چین را ترک نکنند. اجازه اقامت دائم در چین تحت شرایط خاصی اخذ می شود. سرمایه گذاران خارجی، همسران اتباع چینی، و همچنین اتباع خارجی با اشتغال دائم می توانند به راحتی این مجوز را دریافت کنند اما در موارد دیگر، متقاضیان باید ثابت کنند که حداقل ۳ سال در چین سرمایه گذاری کرده اند و روند جذب سرمایه موفقی نیز داشته اند. سرمایه گذاری از ۵۰۰.۰۰۰ دلار شروع می شود و می تواند به بیش از ۲ میلیون دلار برسد. علاوه بر این شرایط، داوطلبان علاقه مند نباید سو پیشینه و سوابق کیفری داشته باشند و همچنین باید تست های پزشکی را نیز بگذرانند.

در طول تاریخ چین، تحرک بین المللی در مناطق مرزی و در امتداد شبکه های تجاری رایج بوده است. در قرن نوزدهم، مهاجرت به چین و از چین به عنوان بخشی از تغییرات اجتماعی ناشی از جنگ ها و افزایش ارتباطات جهانی به سرعت افزایش یافت. بین دهه‌های ۱۸۴۰ و ۱۹۲۰، میلیون‌ها چینی برای کار یا اقامت به آسیای جنوب شرقی و سایر مقاصد در سراسر جهان نقل مکان کردند. در همان دوره، مهاجران خارجی به عنوان تاجر، سرمایه‌گذار، مبلغان و مربیان به چین آمدند که بسیاری از آنها اروپایی-آمریکایی، ژاپنی و روسی بودند. در سال ۱۹۴۲، بیش از ۱۵۰.۰۰۰ اتباع خارجی در شانگهای زندگی می کردند. این مهاجران خارجی به دلیل مقررات نابرابر بین چین و قدرت های امپریالیستی مانند بریتانیا و ایالات متحده، بخشی از صلاحیت قضایی چین نبودند.

در سال ۱۹۴۹، جمهوری خلق چین به عنوان یک دولت کمونیستی تأسیس شد که کنترل نفوذ خارجی (“تمیز کردن خانه” به قول رهبر ملی چین مائو تسه تونگ) را برای تاریخ تهاجم امپریالیستی چین بسیار مهم می دانست. کنترل مهاجرت به اولویت اصلی تبدیل شد – و جمعیت متولدین خارجی در دهه ۱۹۵۰ به شدت کاهش یافت. ورود و خروج بین المللی در اواخر دهه ۱۹۶۰، زمانی که روابط خارجی در طول انقلاب فرهنگی به شدت سیاسی شد، کاهش یافت. مهاجرت نیز به همین ترتیب دشوار بود زیرا دولت صدور گذرنامه و مجوزهای لازم برای خروج از کشور را در کنار سایر اقدامات محدود کرد. برخی تحرکات بین المللی مانند پناهندگان و بازگشت شهروندان چینی ادامه یافت اما در سطوح پایین.

قبل از سال ۲۰۱۲، و مطابق با قانون ۱۹۸۵ اداره ورود و خروج اتباع خارجی، مهاجران از دسترسی آسان به امکانات در چین بهره مند شده بودند. پس از تصویب این قانون، تعداد مهاجران به سرعت افزایش یافت و تا پایان سال ۲۰۱۰، تقریباً ۵۹۴۰۰۰ مهاجر به چین نقل مکان کردند. بیشتر مهاجران از کره جنوبی، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و ویتنام آمده بودند. پس از آن، مقامات چینی در نظر گرفتند که قانون مذکور، استانداردهای بالایی را تحمیل نمی کند، بنابراین در ژوئن ۲۰۱۲ در کمیته ملی، قانون جدیدی تصویب شد: قانون مدیریت خروج و ورود – که در آن برای اولین بار بیان شد که مهاجران در چین باید سطح تحصیلات و پیشینه شغلی خاصی داشته باشند. پس از تصویب این قانون، مهاجرت به چین دیگر به سادگی گذشته نیست و این موضوع هم یک تهدید و هم یک فرصت است.

پس از تصویب قانون ۲۰۱۲، هدف دولت چین محدودتر کردن دسترسی افراد به امکانات سهل الوصلو و مبارزه با سه امر غیر قانونی بود:

• ورود غیر قانونی به چین
• اقامت غیر قانونی در چین
• کار غیر قانونی در چین

دسترسی غیر قانونی به این معنی است که شهروندی که در چین زندگی می کند، با داشتن ویزای منقضی شده، باید ۱۰۰۰۰ یوان بپردازد. در غیر این صورت، قانون می گوید که فرد باید بین ۳ تا ۶۰ روز زندانی شود. مهاجران غیرمجاز خارجیانی هستند که مدارک جعلی ارائه می کنند و می توانند تا ۵۰۰۰ یوان جریمه شوند. اگر برایتان سوال است ۵ هزار یوان به تومان چقدر می شود، به صفحه قیمت یوان چین مراجعه نمایید. سیستم ثبت اطلاعات (hukou) ایجاب می کند که ظرف ۲۴ ساعت پس از ورود، همه مهاجران موظف به حضور در ایستگاه پلیس محلی و ثبت آدرس جدید خود باشند. در غیر این صورت، ۲۰۰۰ یوان جریمه اعمال خواهد شد.

بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۱۹، حدود ۱۰.۷ میلیون شهروند چینی در خارج از کشور زندگی می کردند. مقاصد برتر چینی ها شامل ایالات متحده، کره و ژاپن است اما در دهه‌های گذشته جمعیت مهاجر چینی تقریباً در هر منطقه جهان افزایش یافته است. دولت چین به دنبال حفظ روابط با این اتباع چینی در خارج از کشور بوده و در سال‌های اخیر نیز بر ارتباط با این طیف گسترده که بین ۳۵ تا ۵۰ میلیون تخمین زده شده، تأکید کرده است. درصد شهروندان چینی دارای پاسپورت از حدود دو درصد جمعیت در سال ۲۰۱۰ به نزدیک به ۱۵ درصد یا بیش از ۲۰۰ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است. از سوی دیگر، در چین جوامع مهاجر در مراکز عمده شهری و همچنین در مناطق مرزی این کشور شکل گرفته است. استان گوانگدونگ که بخش بزرگی از صنعت تولیدی چین را در خود جای داده است، نسبت به هر استان دیگری در چین جمعیت متولدین خارجی بیشتر و متنوع‌تری دارد. علاوه بر سرمایه گذاران خارجی، متخصصان، معلمان و دانشجویان نیز در برخی مناطق حضور پررنگی دارند.

انواع روش های مهاجرت به چین

اگر به دنبال مهاجرت به چین هستید می توانید از چندین راه مختلف اقدام به این کار کنید. در ادامه به مزایا و معایب هر کدام می پردازیم:

مهاجرت تحصیلی به چین

مهاجرت تحصیلی به این کشور یکی از بهترین راه ها جهت زندگی در کشور چین است. با داشتن ویزای تحصیلی می توانید اقامت ۵ ساله بی قید و شرط دریافت کنید؛ البته به شرطی که دانشجوی خوبی باشید و درستان را خوب بخوانید! کار تمام وقت در حالت دانشجویی ممنوع است و فقط می توانید کار پاره وقت را انجام دهند. بالای ۱۰۰ دانشگاه چین در لیست دانشگاه های مورد تایید وزارت علوم و بهداشت ایران است که می توانید لیست آن را در پست تحصیل در چین ملاحظه نمایید. با تحصیل در این دانشگاه ها، می توانید مدرک معادل سازی شده خود را دریافت کنید و پس از پایان تحصیل نیز می توانید تحصیل خود را ادامه دهید و یا در چین مشغول به کار شوید.

این موضوع را مدنظر داشته باشید که تحصیل در کشور چین به تسلط زبان چینی نیاز دارد. بعضی مراکز هم هستند که به زبان انگلیسی تدریس را انجام می دهند اما محدود هستند. توصیه ما یادگیری زبان رسمی کشور چین است که بتوانید پس از تحصیل نیز به راحتی در جامعه چین ارتباط برقرار کنید.

مهاجرت به چین از طریق ازدواج و فرزند آوری

مهاجرت به این طریق می تواند برای شما گرین کارت چین را به ارمغان بیاورد. البته به این سادگی ها ازدواج شما را باور نمی کنند! باید حداقل ۵ سال از ازدواج شما گذشته باشد و در هر سال حداقل سه چهارم آن را در کشور چین زندگی کرده باشید. محل اقامت شخصی و درآمد بالا نیز امتیاز اضافی برای تایید این شرایط است. اگر خیلی زرنگ باشید و بخواهید علاوه بر همسری از سایر کشورها، یک همسر چینی نیز داشته باشید فقط برای خودتان زرنگید! چرا که چین خیلی مصمم با چند همسری مخالف است. اگر سن کمتری از بیست و پنج سال دارید، استفاده از این گزینه می تواند شرایط مناسبی را برای شما رقم زند.

اگر فرزند خود را در این کشور به دنیا بیاورید، به عنوان یک خانواده تابعیت چین را دریافت خواهید کرد چرا که دولت چین به خوبی می داند فرزند شما برای این کشور یک موهبت است و اگر زبان چینی را فرا بگیرد و در مدارس این کشور درس بخواند، حافظ منافع این کشور خواهد بود.

مهاجرت کاری به کشور چین

چین اصلی ترین شریک تجاری ایران است و نرخ کاریابی در این کشور فوق العاده بالاست. مثلی در میان اهالی شانگهای است که می گویند هیچ کسی در شانگهای بیش از ۱ روز بیکار نمی ماند. نرخ بیکاری در این کشور پایین است و صنعت و تولید و همچنین ارائه خدمات رونق بالایی دارد. یک نوع ویزا تحت عنوان ویزای Z نیز وجود دارد که مختص متقاضیان کار در کشور چین است. البته در نظر داشته باشید که دعوتنامه رسمی از کارفرما باید وجود داشته باشد و این دعوتنامه به تایید اداره کار چین نیز برسد.

کار در چین از سالیانه ۶۰۰ میلیون تومان تا بالای ۱۰ میلیارد تومان می تواند برای شما به ارمغان داشته باشد و بسته به تخصص خود می تواند این رنج درآمد را مال خود کنید. سن بالای ۱۸ سال، داشتن سابقه کار مرتبط با کار درخواستی، داشتن سلامت کامل عقلی و فیزیکی، عدم سو پیشینه کیفری در کشور مبدا، پذیرش قوانین کار و همچنین سودآوری زمینه کاری فرد در اجازه کار در چین موثر است.

مهاجرت به چین از طریق سرمایه گذاری

یکی از روش های قطعی دریافت اقامت چین، سرمایه گذاری در این کشور است اما همه نمی توانند این روش را انتخاب کنند چرا که ۵۰۰ هزار دلار تا ۲ میلیون دلار را نیاز دارد. چین در حال حرکت به سمت برترین اقتصاد دنیا است و می خواهد جایگاه آمریکا را تصاحب کند. بنابراین نیاز مبرمی به جذب سرمایه دارد و این سرمایه به چین در جهت رونق اقتصاد خود کمک می کند. خرید خانه در چین، ایجاد شغل، راه اندازی خط تولید، ثبت شرکت در چین، سرمایه گذاری در کسب و کارها و سایر امور از جمله روش های سرمایه گذاری می باشد.

مهاجرت به چین از طریق پناهنده شدن

اشتباه بزرگیست! چین به شدت بر روی ورود و اقامت غیر قانونی حساس است و آن را نقض نظم و قوانین کشور می داند. به هیچ عنوان پناهنده شدن در این کشور را مدنظر نداشته باشید وگرنه اخراج و یا حتی زندانی شدن شما در این کشور قطعی است. سازمان ملل پناهنده های چین را تحت حمایت ساده خود نگه میدارد اما چین عموما چنین مهاجرانی را نمی پذیرد.

سیاست ها و شرایط پذیرش مهاجران در کشور چین

در مقایسه با رشد سریع جمعیت خارجی و فراوانی آن در دهه های اخیر، چارچوب های قانونی و نهادی برای مدیریت مهاجرت شکل نگرفته است. در حالی که بسیاری از مهاجران چینی حق اقامت دائم در کشورهای خارجی را به دست آورده اند، اکثریت قریب به اتفاق مهاجران در چین با مجوزهای اقامت موقت که اغلب به کارفرمایشان مرتبط است، اقامت می کنند. بسیاری از این موارد را می توان سالانه تمدید کرد اما مهاجران برخی از گروه ها، به ویژه مهاجران اقتصادی از کشورهای در حال توسعه و هم مرز، با قوانین تبعیض آمیز بیشتر به سمت بی نظمی سوق داده شده اند. سیستمی که به وسیله آن مهاجران می توانستند اقامت دائم بگیرند در سال ۲۰۰۴ معرفی شد اما به صورت موردی پیاده سازی شده است؛ تنها حدود ۱۰۰۰۰ نفر بین سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۶ این وضعیت را دریافت کردند.

واقعیت اغلب پیچیده‌تر از آن چیزی است که قوانین محدودکننده مهاجرت چین نشان می‌دهد. مقامات محلی با هدف جذب و نگهداری مهاجران برای توسعه محلی اغلب پیشگام رویکردهای سازگارتر، توسعه قوانین و شیوه های محلی برای مدیریت مهاجرت هستند (به عنوان مثال، شهر Yiwu، به مهاجران اختیار تام برای حضور در شغل مورد علاقه و منطبق با تخصص خود می دهد). به طور کلی، اجرای قوانین موجود اغلب با شیب کمتری همراه بوده است. چین تنها میزبان تعداد کمی از پناهندگان است، اگرچه در سال ۱۹۸۲ یکی از اولین کشورهای آسیایی بود که کنوانسیون ۱۹۵۱ مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ آن را امضا کرد. چین پیش از پیوستن به کنوانسیون و پروتکل، به حدود ۲۵۰.۰۰۰ پناهنده از ویتنام، پس از جنگ کوتاه مرزی بین هر دو کشور در سال ۱۹۷۹، پناه داده بود. از اواسط دهه ۱۹۹۰ به بعد، بخش قابل توجهی از پناهجویان متشکل از شهروندان کره شمالی بود. در دهه گذشته، مدیریت مهاجرت به دلیل تغییر در آرزوهای رهبران چین و افزایش ظرفیت دولت برای توسعه و اجرای سیاست، در دستور کار سیاست قرار گرفته است. هدف مقامات این است که با بستن منافذ و افزایش کنترل ها به تدریج یک سیستم مهاجرتی جامع تر ایجاد کنند و در عین حال مهاجرت دائم را نیز محدود نگه دارند. در سال ۲۰۱۸، دولت چین اداره ملی مهاجرت (NIA) را تأسیس کرد که مسئولیت ورود و خروج افراد را بر عهده دارد. NIA، که زیر نظر وزارت امنیت عمومی قرار دارد، مسئول هماهنگی امور مهاجرت در سراسر کشور است؛ اگرچه وضعیت بوروکراتیک و اداری نسبتا پایین آن انجام این مأموریت را دشوار می کند.

با این حال، چارچوب پذیرش مهاجران چین مشخص نیست و اغلب با واقعیت‌های مهاجران بالفعل سازگار نیست، به طوری که بسیاری از مهاجران بدون داشتن حق اقامت کامل در چین ساکن می‌شوند. دسته بندی ویزا محدود است و مهاجرانی که دارای ویزای دانشجویی هستند قادر به کار کردن نیستند. مهاجران فاقد حمایت کامل از حقوق کاری خود هستند، به عنوان مثال در مورد اختلافات کاری. همچنین برنامه ریزی بلندمدت کمی برای مهاجران آینده وجود دارد که ممکن است برای جبران پیامدهای پیری سریع جمعیت مورد نیاز باشد.

در رابطه با برخورد شهروندان چینی، خبر خوب این است که چینی ها برخورد مناسبی با اتباع بیگانه دارند و به دلیل فرهنگ ذاتی خود، اهل سرک کشیدن در زندگی دیگران نیستند. تا زمانی که حریم خصوصی یک فرد چینی را نقض نکرده اید، هیچ کاری با شما ندارند و با امنیت کامل روانی می توانید به زندگی خود ادامه دهید. البته ممکن است اوایل برایتان سخت باشد چرا که چینی ها برای شهروندان سایر کشور ها از واژه “بیگانه” استفاده می کنند که البته ناشی از عادت فرهنگی آنهاست و قصد بدی از گفتن این واژه ندارند.

جمع بندی

اگر به دنبال مهاجرت به چین هستید مرکز توسعه تجارت ایران در چین با نام بازرگانی ایجاب بهترین راه را به شما نشان می دهد و در صورت تمایل شما، حتی شما را در پروژه های تجاری سهیم می کند که با این امر نه تنها فرآیند مهاجرت شما ساده می شود بلکه امکان کسب درآمد و حضور در پروژه های تجاری نیز برای شما میسر می شود.

سوالات متداول

آسان ترین راه برای مهاجرت به کشور چین چیست؟

راحت ترین راه برای مهاجرت به چین، استفاده از ویزای تحصیلی است چرا که اقامت شما تا ۵ سال معتبر است و بدون هیچ مشکلی می توانید در چین اقامت داشته باشید و همچنین به کشور خود تردد کنید.

هزینه مهاجرت به کشور چین چقدر است؟

این موضوع بسته به نوع مهاجرت دارد. از مهاجرت تحصیلی گرفته که در حدود ۲ تا ۴ هزار یوان در ماه هزینه دارد تا مهاجرت به روش سرمایه گذاری که به ۵۰۰ هزار یوان نیاز دارد.

آیا هزینه های اقامت در کشور چین بالاست؟

این موضوع بستگی به شهری دارد که می خواهید در آن زندگی کنید. هزینه زندگی در کلانشهرهای چین نظیر پکن و شانگهای بالاست اما در همین شهرها نیز حتی نقاطی را پیدا خواهید کرد که هزینه زندگی در آنها پایین باشد.

تفاوت مهاجرت موقت و دائم به چین چیست؟

در مهاجرت موقت، شما نهایتا تا ۵ سال می توانید در چین بمانید و به طور میانگین حتی میزان اقامت افراد از این میزان بسیار پایین تر است اما با مهاجرت دائم و کسب مجوز اقامت دائم، شما شهروند چین محسوب خواهید شد و می توانید به هر میزانی که دلتان می خواهد در این کشور بمانید.